Niezbędnik katolika. Modlitwy i prawdy Kościoła katolickiego z dodatkiem przemyśleń własnych posiadacza tej książeczki. opr. Pietro Principe [Fragmenty] Spis treści Wprowadzenie7 Część 1 Modlitwy11 Znak krzyża12 Ojcze nasz 14 Chwała Ojcu17 Wierzę19 O Stworzycielu Duchu, przyjdź23 Zdrowaś Maryjo28 Pod Twoją obronę31 Witaj, Królowo34 Anioł Pański37 Różaniec41 Wieczny odpoczynek47 Aniele Boży49 Akt wiary51 Akt nadziei54 Akt miłości57 Akt żalu60 Modlitwa poranna63 Modlitwa wieczorna67 Akty strzeliste70 Droga krzyżowa78 Modlitwa do św. Józefa82 Amen86 Msza święta87 Formuły doktryny katolickiej95 Główne tajemnice wiary 96 Dwa przykazania miłości97 Złota reguła 98 Siedem sakramentów99 Dziesięć przykazań (dekalog) 100 Trzy cnoty teologalne102 Cztery cnoty kardynalne 103 Siedem darów Ducha Świętego 104 Błogosławieństwa ewangeliczne 105 Rzeczy ostateczne108 Siedem grzechów głównych 109 Uczynki miłosierdzia co do duszy 110 Uczynki miłosierdzia co do ciała 111 Pięć przykazań kościelnych 112 Część 2 Czym jest wiara (Credo)117 I. Bóg Stwórca118 Boga żywego119 III. Zbawiciel120 IV. Odkupiciel121 V. Zmartwychwstały122 VI. Wniebowstąpienie123 VII. Sędzia124 VIII. Duch Święty125 IX. Kościół katolicki126 X. Uświęciciel127 XI. Zmartwychwstanie w Chrystusie128 XII. Życie wieczne w Chrystusie129 Amen130 Co daje wiara (sakramenty)131 1. Chrzest134 2. Bierzmowanie 135 3. Eucharystia136 4. Pokuta (pojednanie)137 5. Namaszczenie chorych138 6. Sakrament święceń139 7. Małżeństwo140 Czego wymaga wiara (przykazania)141 Pierwsze przykazanie143 Drugie przykazanie144 Trzecie przykazanie145 Czwarte przykazanie146 Piąte przykazanie147 Szóste przykazanie148 Siódme przykazanie 149 Ósme przykazanie150 Dziewiąte przykazanie151 Dziesiąte przykazanie152 Zakończenie154 Część 1 Pierwsza część Niezbędnika zawiera modlitwy zawdzięczane tradycji katolickiej. Niektóre z nich sięgają pierwszych stuleci istnienia Kościoła, kiedy chrześcijanie byli jeszcze prześladowani, inne są owocem wiary jednostek czy wspólnot w szczególny sposób natchnionych przez Ducha Świętego. Dalej przedstawiono formuły doktryny katolickiej mające pomóc wierzącym zachować w pamięci to, w co wierzą. Część 2 W tej części Niezbędnika, streszczając naukę Katechizmu Kościoła Katolickiego, pokazujemy: czym jest wiara (dwanaście artykułów Credo), co daje wiara (siedem sakramentów), czego wymaga wiara (dziesięć przykazań). Czym jest wiara (credo) w Wierzymy w to, że Bóg nas kocha, i wierzymy Bogu, który mówi. Na tym polega wiara. Według starożytnej tradycji, o której świadczy już św. Ambroży, wymienia się zazwyczaj dwanaście artykułów „Wyznania wiary”, symbolizujących poprzez liczbę Apostołów całość wiary apostolskiej (KKK 191). Stwórca Boga żywego Święty katolicki w Chrystusie wieczne w Chrystusie. Stwórca Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. „«Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię» (Rdz 1,1). Tymi uroczystymi słowami zaczyna się Pismo Święte” (KKK 279). „Credo zaczyna się od Boga Ojca, ponieważ Ojciec jest pierwszą Osobą Boską Trójcy Świętej” (KKK 198). „Biorąc za punkt wyjścia ruch i stawanie się, przygodność, porządek i piękno świata, można poznać Boga jako początek i cel wszechświata” (KKK 32). Boga żywego I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16). „Wierzymy i wyznajemy o Jezusie: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego» (Mt 16,16)” (KKK 424). „To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!” (Łk 9,35). Który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny. „Duch Święty, który jest «Panem i Ożywicielem», zostaje posłany, aby uświęcić łono Maryi Dziewicy” (KKK 485). „Wiara w prawdziwe Wcielenie Syna Bożego jest znakiem wyróżniającym wiarę chrześcijańską” (KKK 463). „Syn Boży stał się prawdziwie człowiekiem, pozostając prawdziwie Bogiem. Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem” (KKK 464). Umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. „Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei...” (Łk 3,1). „A oni krzyczeli: «Precz! Precz! Ukrzyżuj go!»” (J 19,15). „Syn Boży, który stał się człowiekiem, rzeczywiście umarł i został pogrzebany” (KKK 629). Zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał. „Zstąpienie do piekieł jest całkowitym wypełnieniem ewangelicznego głoszenia zbawienia (...) wszystkim ludziom wszystkich czasów i wszystkich miejsc...” (por. KKK 634). „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał” (Łk 24,5-6). „A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał (...), próżna jest także nasza wiara” (1 Kor 15,14). Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego. „Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga” (Mk 16,19). „Wstąpienie Chrystusa określa ostateczne wejście człowieczeństwa Jezusa do niebieskiego panowania Boga, skąd kiedyś powróci” (KKK 665). „Jezus Chrystus, Głowa Kościoła, poprzedza nas w chwalebnym Królestwie Ojca, abyśmy jako członki Jego Ciała żyli w nadziei, że pewnego dnia będziemy z Nim na wieki” (KKK 666). Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. „Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi” (Rz 14,9). „Przychodząc na końcu czasów sądzić żywych i umarłych, chwalebny Chrystus objawi ukryte zamiary serc i odda każdemu człowiekowi w zależności od jego uczynków oraz jego przyjęcia lub odrzucenia łaski” (KKK 682). „Jezus powie w dniu ostatecznym: «Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili» (Mt 25,40)” (KKK 678). Święty Wierzę w Ducha Świętego. „W dzień Pięćdziesiątnicy (...) Pascha Chrystusa wypełnia się przez wylanie Ducha Świętego” (KKK 731). „Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5,5). „Wierzyć w Ducha Świętego oznacza wyznawać, że Duch Święty jest jedną z Osób Trójcy Świętej, współistotny Ojcu i Synowi” (KKK 685). katolicki Święty Kościół powszechny. „W ten sposób cały Kościół ukazuje się jako lud zjednoczony jednością Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (KKK 810). „Kościół jest na tym świecie sakramentem zbawienia, znakiem i narzędziem wspólnoty Boga i ludzi” (KKK 780). „Kościoły partykularne są w pełni powszechne przez jedność z jednym z nich — z Kościołem rzymskim, «który przewodniczy w miłości»” (KKK 834). Grzechów odpuszczenie. „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają” (Mt 9,12). „Symbol Apostolski łączy wiarę w odpuszczenie grzechów z wiarą w Ducha Świętego, a także z wiarą w Kościół i w komunię świętych. Chrystus Zmartwychwstały, dając Apostołom Ducha Świętego, udzielił im swojej Boskiej władzy odpuszczania grzechów: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane» (J 20,22-23)” (KKK 976). w Chrystusie Ciała zmartwychwstanie. „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem” (J 11,25). „Wierzymy mocno i mamy nadzieję, że jak Chrystus prawdziwie zmartwychwstał i żyje na zawsze, tak również sprawiedliwi po śmierci będą żyć na zawsze z Chrystusem Zmartwychwstałym...” (KKK 989). „Tak powinieneś zachować się w każdym czynie i w każdej myśli, jak gdybyś dziś miał umrzeć” (por. KKK 1014). wieczne w Chrystusie Żywot wieczny. „Chrześcijanin, który łączy własną śmierć ze śmiercią Jezusa, widzi śmierć jako przyjście do Niego i jako wejście do życia wiecznego” (KKK 1020). „Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne” (J 3,36). „Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania” (1 Kor 15,19). (...) Zakończenie Na zakończenie Niezbędnika przypomnijmy fragment Ewangelii św. Mateusza. Lektura tego tekstu i jego rozważanie prowadzą do pewnej filozofii życia, która polega na spotkaniu z osobą Chrystusa — spotkaniu będącym istotą życia chrześcijańskiego. „Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: «Pójdźcie, błogosławieni u Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane dla was od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie». Wówczas zapytają sprawiedliwi: «Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? Albo spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię, lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?» A Król im odpowie: «Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili». Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: «Idźcie precz ode Mnie, przeklęci w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głody, a nie daliście mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie». Wówczas zapytają i ci: «Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?». Wtedy odpowie im: «Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili». I pójdą ci na wieczną karę, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego” (Mt 25,31-46). opr. mg/mg